15.000 wielerfanaten stapten gisteren op de fiets om deel te nemen aan de toertocht van de Amstel Gold Race. Ik wilde eigenlijk naar de Mc Drive, maar als weekend-inwoner aan Engwegen is een autoritje onmogelijk tijdens de AGR. Om de tijd te doden heb ik maar een uurtje op de Keutenberg gestaan en meegemaakt hoe de amateurs zich verkeken op het eerste knipje, en daarna op het tweede knipje. De deelnemers fietsten de route van de topsporters, al zagen ze zelf niet zo uit, want veel lichte frames kregen het zwaar te verduren.
Vandaag speelde Geuldal 2 in Heerlen tegen Eikenderveld 2 op een vochtig hoog grasveldje. Voetballen tegen Eikenderveld 2 is net zoals wakker worden: u weet nooit wat u te wachten staat. Óf een team van top zaalvoetballers, óf brandhout, óf een combinatie. Laat ik zeggen dat ik vandaag speelde tegen een elftal waarvan de spelers oogden alsof ze gisteren de AGR hadden gefietst. De hele eerste helft had Geuldal de overhand. Nils opende de score met een fraai afstandsschot. 0-1 na een kwartiertje voetballen. Ondanks de zware tegenstander won Geuldal veel duels met de felle uitblinker Ghian op het middenveld.
De tweede helft had Geuldal eveneens de overhand. De vijfmans verdediging stond als een huis en Eikenderveld creëerde maar één goede doelpoging die keeper Ivo katachtig wist te stoppen. Geuldal bleef combineren (ik leverde zelf vooral ballen in) en vlak voor tijd schoof Nils de bal keurig in het netje na een geweldige steekbal van Ghian: 0-2. Geuldal had zeker meer doelpunten mogen maken, maar desalniettemin was het een leuke sportieve voetbalochtend op de zondagmorgen. Na de wedstrijd ging ik wél door de Drive (je gaat als voetballer vaak op in het niveau van de tegenstander).
‘s Middags speelde Geuldal 1 in het Sjinse zonnetje tegen de vijfdeklasser Bemelen voor de beker. Geuldal speelde zelf in de befaamde Galatasaray kleuren, Bemelen speelde in het tenue van VV Wijlre.
De eerste helft was prima. Het voetbal was vermakelijk en in de openingsminuten viel het eerste doelpunt. Bob Cross gaf een puike kruispass op Danny. Deze gaf de bal op een presenteerblaadje aan Kay en hij schoot van afstand met de wreef een onhoudbare effectbal in de rechterbenedenhoek: 1-0.
De tweede helft was Bemelen een stuk beter. Het stond na niet al te lang voetballen 1-1 en Bemelen raakte maar liefst drie keer het ijzerwerk. Geuldal was vooral aan het schravelen en schoffelen. 1-1 was de eindstand.
Het hoogtepunt: de crash van Max Verstappen. Ik gun niemand een crash, maar gelukkig werd het terras na de crash niet meer verstoord door een aantal Verstappenvolgers. Ga maar eens rustig op een zondag het voetballen proberen te kijken. Ik voelde me al abominabel en het werd alleen maar erger door een aantal telefoons die het vreselijke geluid van de autorenners lieten horen, samen met dat eindeloze gezever over ons aller Max Verstappen. Ik vraag me ook af waarom mensen het geluid bij het autorennen überhaupt aan hebben staan. Ik luister zelf af en toe heavy metal, maar de herrie die de racewagens produceren is vele malen erger. Nog logischer zou zijn dat de mensen die naar het voetballen gaan kijken, ook daadwerkelijk naar het voetballen kijken, al kijk ik tegenwoordig nergens meer raar van op. Volgende week hoeft Verstappen voor mij niet te starten, dan kan ik tenminste rustig het voetballen analyseren.
De leukste wedstrijd van vandaag heb ik gemist. In de wandelgangen hoorde ik dat Geuldal 3 won tegen RKHSV 7 met 3-7 in Heugem. Keeper Chris stopte een penalty, globetrotter Salma deed weer een keer mee, en voorzitter Frans (el Presidente) schoot de bal mooi in de kruising. Wat had ik daar graag bij willen zijn. Maar nee hoor, ik zat naar een schravelpartij te kijken en naar de auto van Verstappen te luisteren. Het kan niet altijd meezitten.
Milan Stassen