Treinreis SOG – Nijmegen 17-10-2021
Toen ik in het voorweekend tijdens mijn ellendig lange treinrit Ivo Schrouff tegenkwam, vroeg deze jonge loper mij met hoeveel Geuldal ging verliezen van Eikenderveld zondag. Ik antwoordde dat hij niet zo dom moest lullen en we gewoon kans maakten. Eikenderveld stond weliswaar bovenaan met 9 uit 3, maar het waren drie krappe overwinningen tegen tegenstandertjes die ook maar 4e klasse spelen, net zoals ons.
Het tweede elftal van Eikenderveld was brandhout, dus mocht hun eerste elftal net zoals ons kampen met blessures, dan konden we die gasten opvreten. Tot zo ver mijn voorspelling van de wedstrijd.
Vandaag, op zondag voetbaldag, had Geuldal 2 vrij. Maastricht University heeft komende week tentamenweek dus de studenten van DBSV hebben de jokerkaart gespeeld en hun baaldag vandaag ingelast. De wedstrijd van Geuldal 1 ging wel door. Het speelde in Strucht tegen Eikenderveld 1 en door mijn aanwezigheid op de training zat ik voor de verandering weer eens bij de wedstrijdselectie van het eerste. Eindelijk speelden we in Strucht, terwijl nu net Wijlre beter zou zijn geweest. De zaalvoetballers van Eikenderveld zijn de vettige wei achter het Kasteel niet gewend en zouden daar geen knikker hebben geraakt. Het biljartlaken in Strucht daarentegen, is geen kunstgras, maar wel een heerlijk veld voor de thuis-, en ook de uitploeg.
Voor aanvang van de wedstrijd stond er om 12:00 uur een royale brunch te wachten voor alle spelers van de selectie. Het voelde goed om een keer een broodje met kaas en een appel te eten met een glas melk ernaast, in plaats van frikandelbroodjes, tosti’s met mayo, chips en Red Bull. Na de brunch werden de teamfoto’s gemaakt onder het prachtige Sjinse, hemelsblauwe firmament. Op alle drie de foto’s had ik een samengesteld paar ouderwetse Kaisers om mijn voeten. De rechterschoen kwam van het paar dat ik nu heb (de linkerschoen is vrijdag gesneuveld op de training) en de linkerschoen kwam van het paar dat ik twee seizoenen geleden droeg (toen was mijn rechterschoen gesneuveld). Deze schoenen waren echter ook oud en versleten, net zoals de danseressen van de Nachraove. Komende week ga ik nieuwe (zwarte!) patta’s halen.
De wedstrijd was goed. Geuldal speelde fel en creëerde veel dreigende aanvallen vanaf de flanken. Een perfecte voorzet geven is moeilijk, maar toch lukte het Ivo Schrouff om de bal heerlijk de 16-meter in te slingeren waar hij het hoofd van Parlag vond. Hij legde de bal terug op Bob die aannam, opendraaide en de bal buiten het bereik van de keeper in de binnenkant van de paal schoot. Een prachtig doelpunt: 1-0. Geuldal stond eindelijk een keer voor, in plaats van 1-0 achter na een kwartier voetballen en dat alleen al vind ik erg positief.
De rest van de wedstrijd werkte Geuldal hard en de spelers lieten zich niet uit de tent lokken door de tegenstander. In de tweede helft nam Bob een vrije trap van zo’n 25 meter afstand. Op de bank verkondigde ik dat hij de bal bij Damoiseaux de tuin in ging schieten, maar hij schoot de bal als een streep langs de muur op doel. De keeper had de bal niet klem, waardoor de alerte Ivo Schrouff de 2-0 maakte door de bal langs de keeper te schieten. Het net rinkelde hard, al kon ik dat door het gejuich van Arno niet horen.
De spannende wedstrijd vorderde gestaag en toen Mark zich voor de eerste keer moest laten verzorgen – zo’n 25 minuten voor het einde van de wedstrijd – gaf de trainer me het verlossende woord dat ik mocht gaan warmlopen. Zo’n 10 minuten later liet Mark zich nóg een keer verzorgen, waardoor ik mij voor de vierde keer (voor de wedstrijd en in de rust moest ik ook al lopen) warm maakte. Toch kon Mark de 90 minuten uitspelen. Op het einde van de rit heb ik mij warm gehouden voor Jan Lul. De trainer bracht me niet het veld in. Parlag kon de laatste 10 minuten niet meer lopen maar bleef op het veld staan.
Verantwoording van de trainer: hij laat geen linksback in de spits spelen. Toen hij als extra argument mijn afwezigheid op het last-minute georganiseerde toep-toernooi afgelopen vrijdag erbij haalde ben ik gestopt met luisteren. Dat heeft mijns inziens niets met warmlopen te maken. Als ik trainer was liet ik een jongen – die vanuit Nijmegen (waar ook nog eens de Gelderse derby plaatsvond voor het eerst sinds 5 jaar) naar het verloren Schin op Geul komt puur voor te voetballen – niet voor saus 25 minuten warmlopen terwijl de spits bij een 2-0 voorsprong geblesseerd op het veld loopt en zijn enige taken zijn om af te jagen en richting de cornervlag te drijven. Maar goed, ik ben geen trainer, Smeets wel. En hij heeft ervoor gezorgd dat Geuldal met 2-0 van Eikenderveld won, waar dit eerder in de clubhistorie niet mogelijk was. Het doet pijn, maar ik leg me erbij neer.
Complimenten naar de lopers op de flanken, zij brachten veel dreiging en een noemenswaardig compliment naar Coen van Liere, hij won alle (kop)duels van de grote kopsterke spits van Eikenderveld. Waar zijn handelingssnelheid normaal te traag is, net zoals die van ondergetekende, was dat vandaag wel anders. Keeper Luuk deed het heel erg goed en Lebon speelde ook een redelijke pot. De eerste drie punten van het seizoen voor Geuldal 1 werden vandaag meer dan terecht binnengesleept, net zoals ik had voorspeld.
Mijn club, NEC, had vandaag helaas verloren van Vitesse in de Gelderse derby. Ik had graag die wedstrijd gekeken met een glas koud bier, maar ik moest zelf voetballen. Tenminste, dat dacht ik. Ik ben blij dat ik vrijdag een verplichting heb in Nijmegen en daardoor niet kan komen trainen. Dan speel ik komende zondag op Geuldal 2, daar krijg ik tenminste wel minuten.
Milan Stassen
Foto: Ferry Schippers
