Na onze eerste competitiewedstrijd in het Geuldal, 1-6 winst uit in Partij tegen VV Partij 2, zei Jean Beckers, de scheidsrechter die dag, al rokende: ‘’Jao, geer weurt kampioen’’. Terughoudend antwoordde ik dat het seizoen nog lang was. Aan de andere kant, Partij was altijd een van de betere ploegen en met een uitwinst van maar liefst 1-6 had Jean Beckers een reëel punt gemaakt met zijn opmerking. Wij hadden er in ieder geval drie.
En wie had gedacht dat Jean Beckers, scheidsrechter en clubman van Partij 2, gelijk zou hebben. Een schonere apotheose kon Geuldal 2 zich niet wensen. Het won thuis in Wijlre van Heer 4 met een puike 3-0. De spanning was minder groot dat de uitwedstrijd in Heer, de woensdag ervoor. Een zeer gespannen Geuldal won de uiterst belangrijke wedstrijd met 1-4, hoorde ik in de wandelgangen. Ik was er zelf helaas niet bij. Een aantal wedstrijden heb ik dit seizoen moeten missen door gewichtige verplichtingen bij een andere vereniging waar ik lid van ben. Ook zal ik, met pijn in mijn oranje-rode hart, de kampioenshuldiging moeten missen op 11 juni a.s. Ik heb het kampioenschap echter al goed gevierd op de Schutterswei een paar weken geleden.
Het ongenaakbare Geuldal 2 heeft een topseizoen gehad en is verdiend kampioen geworden. Een seizoen met hoge pieken en diepe dalen. De uitwinst in Berg en de thuiswinst tegen Hulsberg waren twee absolute hoogtepunten. De keiharde nederlaag in Hulsberg was een zwaar dieptepunt. De jongens van Geuldal 2 moesten die beruchte zondag, vroeg in het seizoen, het heilige Geuldal 1 uithelpen dat met veel blessures kampte. En Geuldal 3 moest op haar beurt Geuldal 2 uithelpen. Het gescheld op elkaar in iedere wedstrijd maakte het spel niet leuker, maar wel beter.
De gouden trap van Koempel Roy; het scorend vermogen van Nils Adang; de techniek van Scott Caubo; de falende techniek van ondergetekende; het jubileum op de jeugd van Denys Smeets; de cruciale doelpunten van Denys Smeets; de ervaring van veteraan Stan; de peuken van Koempel Ivo; de wekker van Gosjan Frissen; Jacques Franken (de wekker van Ghian); de snelheid van Swillens; het fanatisme van Seth Snouck; de flank van Mika Muijrers; de blikken Monster energy van Bob Felix; de Sjink van Yannick Meertens; de wissels van Henk Bemelmans; de voorzetten van Rien Beckers; de operatie van Frenny Bints; de langverwachte comeback van Jerôme Huntjes; het block van Mitchel Franken; de houten benen van Toon; het gegrabbel van keepers en schutters Chris en Ivo; het akkefietje met Jeffrey; de meningsverschillen met René Smeets; het seksen met de bal van trainer Sandrino; het gezeik van Niels Bemelmans op alles en iedereen; maar bovenal ook de sportiviteit van onze ploeg droegen allemaal bij aan het maximaal behaalbare eindresultaat. Bedankt voor dit mooie seizoen mannen.
Zelf deed ik één minuut mee bij Geuldal 1. Uiteraard gewonnen. In Wijlre kwam ik flamboyant het veld in om tijd te rekken bij de cornervlag tegen RKMVC 1. Ik had maar liefst drie balcontacten. Nog niet eerder wist het eerste elftal in het linkerijtje te eindigen en dat is in mijn ogen een topprestatie. Ook wist nog niet eerder een team van de selectie van Geuldal, in haar zevenjarige bestaan, kampioen te worden. De ex ante doelstellingen van trainer René Smeets (Geuldal 1 bovenin middenmoot, Geuldal 2 kampioen) zijn bereikt en dat is een compliment waard.
De doelstelling van Geuldal 3 (niet laatste worden) is tevens bereikt, het dameselftal draait prima, de jeugdafdeling is bruisend, Geuldal heeft sinds dit jaar een G-team en er is een degelijk clublied gemaakt. Het bestuur en vrijwilligers hebben zich hard gemaakt voor een nieuw complex, waarvoor mijn dank groot is, al twijfel ik nog steeds of het nieuwe complex er gaat komen vanwege de complexe situatie. Wellicht kan Chris Schrouff wonderen leveren als raadslid van Palermo aan de Geul. Al met al rijkt Geuldal naar hoogconjunctuur. De fusie van RKVV Struchter Boys en VV Wijlre zeven jaar geleden heeft als een panacee gewerkt voor beide clubs en deze hoogconjunctuur, samen met goed beleid, mogelijk gemaakt.
Ik ben benieuwd wat komend seizoen zal brengen. Misschien woon ik in Schin op Geul of Maastricht en kan ik aanwezig zijn op de trainingen, misschien haal ik dat niet omdat ik ook aan het werkende leven moet gaan geloven. Misschien gaat Geuldal 2 lekker meedraaien in de vierde reserveklasse, misschien valt alles helemaal uit elkaar en gaat het team hartstikke kapot omdat niemand het meer leuk vindt om te voetballen, omdat de tegenstanders een stuk beter zijn. We zullen het zien. Ik heb een leuke tijd gehad dit jaar bij de voetbalclub, het dispuut en the Pigeons, allen teruggekrabbeld uit zware lockdowns. De evenementen gaan weer door, de kroegen zijn open en overwegend schijnt de zon. Jammer dat er nog meerdere oorlogen zijn en een waslijst aan ellende in de rest van de wereld. In het achterliggende Schin op Geul en Wijlre, waar deze dingen voor veel inwoners een ver van mijn bed show zijn, heeft men er gelukkig weinig last van.
Rest mij niets anders dan mijn teamgenoten, scheidsrechters, grensrechters, bestuur, mensen langs de kant, vrijwilligers, en natuurlijk de lezers van de wedstrijdverslagen te bedanken. Zonder u had ik, net als vele anderen, niet zo’n leuk seizoen gehad. Komt u mij binnenkort tegen, schroom dan niet om mijn eenzaamheid te delen en een pilsje met mij te drinken, dan proosten we op Geuldal!
Milan Stassen