Treinreis SOG – Nijmegen 26-09-2021
Vandaag stond voor het tweede elftal een derby in het Geuldal op het programma. De eerste competitiewedstrijd speelden wij op het prachtig gelegen veld van Partij, daar langs de Geul, tegen Partij 2. Ik heb niet de beste herinneringen aan deze tegenstander. Regelmatig verloren, snoeiharde tackles en niet altijd de beste arbitrage (daar ben ik zelf ook een keer debet aan geweest). Maar vandaag was de frisse competitiestart na een jaar lockdown op een fijn grasveld met hier en daar een soort onkruid dat ik niet kon plaatsen. Omdat we om 10:00 uur begonnen was het lekker koel en droog. Samen met het ochtendzonnetje was het in Partij ideaal voetbalweer. Vandaag zou nog eens een leuke zondag kunnen worden.
De wedstrijd begon goed. Geuldal had lichtelijk de overhand en Ian van den Berg, bij mij bekend als Swillens (kijk maar de foto van zijn grootvader in zijn jongere jaren in de gezét afgelopen week; 60 jaar lidmaatschap bij Schutterij St. Mauritius Strucht), scoorde netjes de 0-1. Niet al te veel later speelde Partij een counter goed uit en stond het 1-1.
Een kwartiertje later werd een hoekschop van Partij goed weggewerkt door onze ijzersterke verdediging en de bal ging tijdens de counter in een rap tempo naar de nog rappere Swillens. Ik hobbelde met al mijn kracht vanaf de eigen vijfmeterlijn het hele veld over, wist me een weg langs het onkruid rond de middencirkel te banen, en op het einde van de sprint kreeg ik de bal van Swillens – doordat Nils een goed gat trok – en schoof ik vanaf links de bal koeltjes, doch onhoudbaar in de binnenkant van het zijnet van de lange hoek. Een prachtig doelpunt: 1-2. Met deze krappe marge, die in mijn ogen eigenlijk gunstig is voor de tegenstander, gingen we de rust in.
Na rust liet Geuldal haar conditioneel vermogen zien en overrompelde ze de tegenstander. Niels, Viktor, Nils en Scott waren respectievelijk de doelpuntenmakers. 6-1 was de eindstand, met een hoofdrol voor Swillens. Hij maakte een doelpunt en gaf minstens 3 assists.
Partij uit is en blijft een derby. De oude, grijze, slecht gehumeurde nummer 9 van Partij – die overigens nog forser was dan ik – trapte mij zonder reden flink na. Mijn godslasterende weerwoord floepte er als een Pavlov reactie uit en werd door hem niet gewaardeerd. Als ik in het veld was gebleven ging een van ons twee hoe dan ook geblesseerd naar de dug-out. Rekening houdend met het feit dat de betreffende larmoyante ouderwetse schopper twee koppen groter en ouder, en een stuk meer ongehoebeld was dan ik, heb ik mij voor de zekerheid maar laten wisselen. We hadden toch nog een brave linkspoot op de bank zitten en we stonden inmiddels 1-4 voor. Ik had geen zin om een onnodige blessure op te lopen door een akkefietje – waar ik overigens volledig in mijn recht stond – met de schoffelende spits van Partij. Het is ironisch dat hij toch nog geblesseerd uitviel bij de 6-1 achterstand. Liever hij dan ik.
Noemenswaardig is de statistiek dat Partij 2 het enige herenseniorenteam van de hele KNVB is met een dame binnen de spelersgroep. Dit heeft onlangs nog in de gezét gestaan. Respect voor die meid dat ze dat durft, op dat elftal. En laat ik nou de directe tegenstander van haar zijn in haar eerste competitiewedstrijd. En laat ik nou ook degene zijn die als eerste een duel van een jongedame in alle KNVB-herenteams gewonnen heeft. Ik had de meid in de tas en ze kwam, jammer genoeg voor haar, niet aan voetballen toe. Wellicht dat ze bij een andere tegenstander meer kans heeft.
Ik had geen vervoer om naar het eerste elftal te gaan kijken. Voor de verandering ben ik een kopje thee gaan drinken en een tosti gaan eten bij mijn grote vriend Henk van A Ge Pannes. Ik had aan het buffet bijgepraat met de jongens van Geuldal 3. Zij hadden, naar eigen zeggen, niet gevoetbald, maar toch verloren. Met een half oog zag ik mijn buddy Verstappen een goede race rijden bij het Mario Karten. Hij heeft, net zoals ik, een fijne zondag.
Milan Stassen