Na de regiofinale zaalvoetbal begon JO13-1 na de carnaval aan de voorjaarscompetitie. Vanwege vakanties werd de eerste wedstrijd uitgesteld, waardoor Heerlen onze eerste opponent werd. Dat kwam goed uit, want wij hadden geen wedstrijdritme, maar dit was gelukkig geen sterke tegenstander. Met matig voetbal 1-12 winnen is leuk voor een keer maar niet wekelijks.
BMR/SNC de week daarop was andere koek. Wij waren wel de betere ploeg, maar moesten toch aan de bak om de winst binnen te halen. De omzetting met Ruben naar het middenveld en Twan K in de verdediging pakte goed uit. Na de 5-1 voorsprong met onder meer een zeer fraaie treffer in de bovenhoek van Christof, zakte het niveau het laatste kwartier net als in het najaar weer weg. Het bleef beperkt tot 2 tegentreffers en met een 6-3 overwinning ging het de goede kant op.
Uit tegen Hellas daarna, een sterke tegenstander. Het bleek een knotsgekke wedstrijd te worden, waarin het na een kwartier 0-4 stond onder meer door twee treffers van onze nieuwe goalgetter Niels. Dat kostte wel teveel kracht en langzaamaan kwam Hellas terug in de wedstrijd, eerst tot 2-4 en zelfs tot 4-4. Dat zag er slecht uit, maar ook zij zaten er nu weer doorheen en was het onze beurt weer. Luc hielp ons over het dode punt heen met twee doelpunten en een blunder van de keeper zorgde voor 4-7. De laatste tien minuten aan beide kanten een foutenfestival, waardoor de thuisploeg toch weer terugkwam tot 5-7 en later tot 7-8. Het was ouderwets “billen knijpen” de laatste drie minuten, maar we sleepten de drie punten uit het vuur. Uitstekend voor het zelfvertrouwen.
Krachten beter verdelen was het nieuwe motto zeker tegen een sterk team als Walram. In de eerste helft scoorden we niet en kwamen zelfs op achterstand, maar er werd goed en vooral zuinig gespeeld en de opstelling stond prima. In de rust gaven we dat ook aan “zo blijven spelen en dan komt het wel jongens”. Het werd al snel 1-1 en 2-1 en de spelers van Walram gingen zich aan elkaar ergeren en na de 3-1 gaven zij het eigenlijk op. We liepen nog uit naar een 6-1 eindstand in wat achteraf zeker de beste helft van dit seizoen was.
In het paasweekend stond de inhaalwedstrijd tegen WDZ op het programma. Het bleek een heuse topper tussen de nummer 2 en 3 in de tussenstand. Een fysiek sterke tegenstander die zeker gelijkwaardig was aan ons. Het leek op 0-0 bij rust uit te draaien, maar toen was daar binnen 5 minuten twee keer Niels die met “puntgave” goals voor een 2-0 ruststand zorgde. Na rust werd WDZ beter en wij bleven knokken voor de voorsprong maar zij kwamen toch terug tot 2-1 en zelfs 2-2, maar die treffer werd gelukkig afgekeurd vanwege een handsbal, uitstekend opgemerkt door Sjors die de scheids hierop attent maakte. Qua spelbeeld zou 2-2 terecht zijn geweest, maar dat was buiten Justin gedacht. Onze betrouwbare sluitpost hield met twee reddingen de stand op 2-1 en vlak voor tijd maakte Luc aan alle onzekerheid een eind en schoot 3-1 binnen. Op de bank begonnen de wissels al het K-woord in de mond te nemen.
In Eys was ZW/SVS onze volgende tegenstander, op papier een makkie. Maar zoals vaak lukt het dan net niet. Er was geen sprake van onderschatting maar het lukte eenvoudigweg niet. De trainers hamerden erop om geen gekke dingen te gaan doen en gewoon te blijven proberen. Achterin hield het centrale duo Joey en Twan M met hulp van Ian en Jarno de deur op slot en een kwartier voor tijd kwam de opluchting. Na goed doorzetten van Keegan, die al een helft bij JO11 in de benen had, wist Christof de ban te bereken en scoorde de o zo belangrijke 0-1. Dat bleek te helpen en binnen no time stond het 0-3 en dat was ook de eindstand.
Tijd voor vakantie toen, want 29 april was vrij en ook 6 mei speelden we niet omdat tegenstander UOW geen team op de been kon brengen. Hopelijk raakten we niet uit het ritme want in Vaals konden we de kroon op het werk zetten door in het hol van de leeuw tegen Rood Groen LVC de winst te pakken. Het begon echter niet goed, want de mannen uit Vaals waren beter in het begin, kwamen 1-0 voor totdat we met hulp vanaf de kant erachter kwamen dat zij een speler teveel in het veld hadden staan. De scheidsrechter stopte de wedstrijd naar 7 minuten en begon opnieuw met 0-0 en 11 tegen 11. Weer pakte Rood Groen de voorsprong, maar wij kwamen beter in de wedstrijd te zitten en kwamen via Luc op gelijke hoogte na een corner. Even later zelfs de voorsprong van 1-2 (Niels tikte binnen na goed doorzetten van Keegan), maar de warmte en de extra minuten zorgde ook voor vermoeidheid. De rust kwam als geroepen maar gelukkig waren de gastheren even vermoeid in de tweede helft. Wij bleven een overwicht houden en de allesbeslissende 1-3 hing in de lucht maar viel niet. Toch was er vertrouwen in de goede afloop met name doordat we bijna geen kans meer weggaven en Ahmad en Ruben op het middenveld hun beste wedstrijd van het seizoen speelden naast de nimmer versagende captain Sjors. De laatste 10 minuten kropen voorbij, ondergetekende keek zeker 10 keer op zijn klok al helpt dat natuurlijk niet. Het verlossende eindsignaal klonk en de winst was binnen. Ongeslagen kampioen met 21 uit 7 en het gejuich was tot in verre omstreken te horen. Je ziet wat je met inzet en saamhorigheid kunt bereiken.
Jongens proficiat en ook ouders gefeliciteerd die elke wedstrijd met velen kwamen aanmoedigen!
Ruud