In een week waarbij de rookdampen van de veldslag tegen Ubachsberg nog wegtrokken, stond het Vierde alweer voor de volgende thuiswedstrijd, ditmaal tegen het Derde van Vijlen. Hoewel zich dit nog niet vertaalt in de bezoekersaantallen, is het Vierde momenteel bezig met een professionaliseringsslag (aanpassen trainingsintensiteiten, nieuwe tenues met logo’s en sterren etc etc.). Ook de bewaking van het zorgvuldig opgebouwde imago past daarbij, waarbij vanuit de spelersgroep werd gewezen op het summiere wedstrijdverslag van de redacteur uit Vijlen (http://www.rkvvvijlen.nl/senioren/124/1209/geuldal-4–vijlen-3/). Omdat context in deze tijden van fakenews e.d. een groot goed is (en vanwege de glansrol van Lars), volgt hierbij een wat uitgebreidere en genuanceerdere versie.
Waar de stand op de ranglijst anders deed vermoeden, bleek Vijlen vrij aardig te kunnen voetballen, sterker nog het Vierde had er moeite mee. Omdat Sem en co gebrand waren op een doelpunt en diep stonden, konden de Vijlense collega’s op het middenveld in de tegenstoot de bal regelmatig uitgebreid aannemen en voor het nodige gevaar zorgen. Toch kwam het Vierde na 10 minuten op een 1-0 voorsprong door Lars, die de bal beheerst langs de keeper schoof. Hoewel de laatste maanden in de wandelgangen wel eens gefluisterd werd dat de Oude Vos zijn streken (lees: het scoren) ietwat verleerd was, had ie er vandaag zin, en ongeveer 10 minuten later scoorde hij zowaar zijn tweede goal door voor de verdediger te kruipen en met een echte spitsengoal de 2-0 binnen te schieten. Een en ander fraai begeleid vanaf de bank met origineel audiocommentaar van Jack van Gelder.
Maar Vijlen bleek een taaie tegenstander en niet van plan zich zomaar naar de slachtbank te laten leiden; de ploeg bleef aandringen. Na ongeveer een half uur leidde een snel genomen vrije trap, waarbij de gehele verdediging in comateuze toestand verkeerde, de 2-1 in. In eerste instantie nog gekeerd door Pascal, maar in de rebound binnen geknikt door de Vijlense spits. Dat de Vierer Kette achterin sowieso bij tijd en wijle meer weg had van sprok elastiek bleek enkele minuten later, toen een Vijlense aanvaller op links zomaar drie verdedigers afschudde en beheerst aflegde op 2 vrijstaande collega’s: 2-2, tevens de ruststand.
Gelukkig had Coach Hugo zijn tactisch plan klaar. In de pauze werd besloten Tom, de speler met het meeste loopvermogen, een linie te laten zakken om zo de Vijlense dreiging vanuit het midden in te dammen. Helaas viel dat plan al snel in het water, omdat Vijlen na rust zowaar de leiding nam. Boris deed een ‘Frank de Boertje’ en liet zijn man weglopen, en uit de daaruit volgende aanval stond de 2-3 op het scorebord. Een tegenvaller, want er was toch voorzichtig gerekend op drie punten… Net als vorige week toonde het Vierde echter aan over karakter te beschikken, en er werd
langzaam meer richting het doel van Vijlen gevoetbald. Al snel viel de 3-3, doordat Roy enkele minuten later van afstand prachtig doel trof met een schot (of was het een voorzet?) dat over de keeper heen in het net plofte. En net toen het ondanks diverse corners en doelpogingen (waaronder een ziedend schot van Tom rakelings over de kruising) gelijk leek te blijven, besloot Lars zijn uitverkiezing tot MOTM te onderstrepen door na een foutje van de keeper alsnog de 4-3 binnen te prikken, waarmee de drie punten definitief over de streep werden getrokken. Gelegenheidsaanvoerder Ramon had zelfs nog de 5-3 kunnen aantekenen door slechts tegen de bal aan te lopen, maar zijn haar was net te kort om de bal binnen te knikken,
waardoor 4-3 tevens de eindstand was. Komende zondag Mechelen. Sieg!